GRABOVICA, 25. januara – Na grabovačkom mjesnog groblju nalazi se spomen ploča u znak sjećanja na Grabovčanku Dušanku Piljagić, kćerku Blaže i Stane Kuzmić, koju su u Drakuliću kod Banje Luke 7. februara 1942. godine, sa nerođenim djetetom u stomaku, ubili ustaški zlikovci.
Dušanka je imala 22 godine, bila je udata u Drakuliću i zajedno sa gotovo svim Srbima iz tog banjalučkog sela ubijena je, a potom izmasakrirana.
Spomen ploču su postavili braća i sestra pokojne Dušanke, Ilija i Cvijo Kuzmić i njihova sestra Đurđija.
Podsjećamo, Pavelićeve ustaše su 7. februara 1942. godine u Drakuliću, Motikama i Šargovcu ubile više od 2 300 Srba, uključujući i 551 dijete.
Pokolj je organizovao ustaški komandant za takozanu “Hrvatsku Krajinu” Viktor Gutić, a predvodio ga je župnik banjalučkog samostana Petrićevac fra Miroslav Majstorović Filipović, koji je nakon tog zločina postao komandant Jasenovačkih logora i prozvan “fra sotona”.
U dokumentima, čak i onim iz ustaških izvora tadašnje Nezavisne države Hrvatske, navodi se da je zločin u ovim banjalučkim selima bio najveći pokolj učinjen u samo jednom danu.
Zločin su počinile ustaše Ante Pavelića iz takozvanog “Tjelesnog zdruga” uz pomoć banjalučkih ustaša.
Krvavi ustaški “pir” u ovim selima počeo je u četiri časa ujutru i trajao je do podneva istog dana. Pobijeni su svi Srbi koji su se zatekli u selu, osim Lenke Kuruzović, koja je sa svojih petoro djece uspjela da umakne ustaškom nožu.
Meštani Drakulića, Šargovca, Motika i rudnika Rakovac pobijeni su bez ijednog metka, sjekirama, noževima, krampovima i “srbomlatkom”.
Da su ustaške vlasti pripremale podmukli pokolj Srba, govori i činjenica da su nekoliko dana ranije izvršile popis seljana, uz obrazloženje da će svi koji se zateknu kod kuće u nedjelju, tog 7. februara 1942. godine, dobiti pomoć u hrani.
Takođe, nekoliko dana ranije, ustaše su naredile da se, zbog navodnog bjesnila, pobiju svi psi u tim banjalučkim selima, sa stvarnom namjerom da za vrijeme zločina lavež pasa ne bi otkrio da se nešto čudno dešava.
Nakon Drugog svjetskog rata o ovom stravičnom ustaškom zločinu dugo se ćutalo. Tek 1964. godine izvršeno je popisivanje stradalih, navodno 1 400 lica, kojima su 1965. godine tadašnje vlasti podigle spomen-kosturnicu.
Naknadnim istraživanjima došlo se do broja od 2 300 žrtava, popisanih imenom i prezimenom, premda se zna da je i ta brojka mnogo veća, pošto su u pokolju 7. februara pobijene i potpuno zatrte čitave porodice, pa o njima nije više imao ko da svjedoči.
Tek 1991. godine održan je prvi parastos ovim žrtvama, a služio ga je vladika Jefrem.
Od tada svake prve nedjelje u februaru služi se parastos, a unazad 14 godina i zaupokojena liturgija u novosagrađenom hramu Svetog velikomučenika Georgija u Drakuliću.
M. ĐUKIĆ
